Human Understanding Systems (HUS)

Human Understanding Systems (HUS) jest technologią umożliwiająca budowę informatycznych systemów usługowych, które pozwalają człowiekowi na porozumiewanie się z systemami teleinformatycznymi w języku naturalnym (m.in. za pomocą głosu).
Przez „porozumiewanie się” rozumiemy tu:

1. przekazanie za pomocą języka naturalnego (mówiąc lub pisząc) pytania, polecenia czy informacje do systemu
2. „zrozumienie” przez system treści wypowiedzi
3. odpowiednią do zrozumianej treści odpowiedź i/lub realizację żądanej usługi.

Jest to coś więcej niż tylko interfejs głosowy lub tekstowy do systemu informatycznego – jest to narzędzie do budowy systemów, które w oparciu o rozumienie znaczenia wypowiedzi zrealizują żądane usługi.
W skład HUS wchodzą narzędzia pozwalające na definiowanie dowolnych usług oraz późniejsze ich świadczenie. Oprogramowanie HUS zawiera:

1. Motor HUS
2. narzędzia do definiowania usług, pisania skryptów rozmownych
3. narzędzia administracyjne systemu.

Motor HUS zawiera w sobie ontologię* i leksykony odpowiednich języków. Zastosowane rozwiązania pozwalają rozbudowywać narzędzia o nowe języki. HUS wyposażony jest w kompilator, interpreter oraz narzędzia do testowania skryptów rozmowy. Skrypty rozmowy tworzone są w specjalnie do tego celu opracowanym języku wysokopoziomowym HUSol.

Główne cechy produktu

Latwy w obsłudze

System HUS został zaprojektowany tak, aby za pomocą niego, można było w jak najprostszy sposób definiować usługi w systemie i później je realizować.

Dający możliwość korzystania z doświadczeń innych

W celu ułatwienia definiowania usług typowych, powtarzających się dla danego typu usługodawcy, np. właścicieli wynajmujących kwatery, stworzono bibliotekę usług, gdzie będzie można skorzystać z gotowych predefinicji usług wraz ze skryptami rozmownymi. W oparciu o nie będzie można w łatwy sposób zmodyfikować własne dla potrzeb konkretnego usługodawcy lub wręcz wykorzystać je bez zmian.

Skalowalny

System HUS z założenia projektowany był do obsługi masowej klientów, jest więc zbudowany tak, że jest skalowalny do dowolnej wielkości farm serwerów i jednoczesnych połączeń telefonicznych.

„Samouczący” się system

System HUS ma wbudowany tzw. system logów nieporozumień, który rejestruje nieudane próby zamówienia usługi. Na podstawie analizy tych logów można korygować definicję usługi, rozszerzyć ją, czy być może uzupełnić leksykon o pojęcia, które wcześniej w nim nie występowały, np. nowe słowo w języku.

Dziedziny zastosowań

Zapraszamy na spotkanie, na którym twórcy systemu HUS przedstawią tę interesującą technologię mogącą zmienić oblicze internetu i relacji człowiek-maszyna.
Oprócz „technikaliów” będzie okazja do dyskusji  – gdzie zdaniem profesjonalistów i laików informatyki technologię HUS można wykorzystać.

Niech człowiek po prostu powie maszynie,

co ma dla niego zrobić 🙂

* Popularność terminu „ontologia” w informatyce (sieci semantyczne)

(Wikipedia: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ontologia)

Ostatnio termin „ontologia” cieszy się dużą popularnością w informatyce oraz badaniach nad sztuczną inteligencją i oznacza określony sposób formalizacji wiedzy.
Termin ontologia pojawił się w kontekście informatycznym już w roku 1967 w badaniach dotyczących modelowania danych. Ale dopiero w dobie zalewu informacją dostępną w Internecie i koniecznością jej przetwarzania zyskał szersze zainteresowanie. Ontologia zajmuje się odkrywaniem i opisywaniem „tego co jest”, pewnym fragmentem rzeczywistości, mniej lub bardziej dokładnie określonym. Aby zapewnić jednoznaczność przekazu wiedzy na temat określonej rzeczywistości, wykorzystuje się kategoryzację oraz hierarchizację. W niniejszym kontekście, pojęcia te można zdefiniować następująco:

• kategoryzacja – zdolność przyporządkowania symbolu występującego w komunikacie do określonej grupy obiektów, które to obiekty posiadają określone cechy, np. „kot” – klasa kotów, pojęcie kot (ang. concept). Zestaw tych grup można określić jako zewnętrzny model pojmowania świata.
• hierarchizacja – umiejscowienie określonej klasy w hierarchicznej strukturze. Instancja klasy poza oczywistymi charakterystykami wynikającymi z przynależności do klasy posiada także cechy dziedziczone z klas nadrzędnych.

Powstał zamysł, aby ten abstrakcyjny model świata stał się wyodrębnionym i sformalizowanym bytem. Celem było, aby mógł on stanowić punkt odniesienia dla stron przekazu, będąc swoistego rodzaju metajęzykiem. Ten model świata znany jest pod nazwą ontologii. Jego popularność w ostatnich latach sprawiła, że jest on tematem szeregu międzynarodowych konferencji, publikacji czy projektów badawczych.
Aby wyraźniej podkreślić cechy charakterystyczne ontologii, należy przedstawić kilka postulatów dotyczących cech ontologii (nie samej jej konstrukcji):

• nie stanowi listy, katalogu czy taksonomii obiektów, stwarza natomiast formalne przesłanki, wedle których takowe mogą być budowane
• jest oderwana od teorii poznania (epistemologii), powiązana jest z obiektem, a nie jego subiektywnym odbiorem
• musi uchwycić rzeczywistość na różnych poziomach atomizacji, jak również relacje pomiędzy tymi warstwami
  • uznanie braku możliwości stworzenia jednej ogólnej ontologii, istnienie wielu ontologii
  • w przeciwieństwie do nauki relacje między obiektami nie są ujęte funkcyjnie (zależności nie są ilościowe)
  • nauka rozpoczyna proces od mierzenia i predykcji, ontologia zaś od budowania taksonomii